Spółdzielnie socjalne w prawie polskim pojawiły się w ustawie z dnia 27 kwietnia 2006 r. o spółdzielniach socjalnych, której istotą jest prowadzenie wspólnego przedsiębiorstwa w oparciu o osobistą pracę jej członków. W ustawie określono jednocześnie, podstawowe zasady, którymi kieruje się spółdzielnia socjalna. Przede wszystkim wskazano, iż działa ona na rzecz:
- społecznej reintegracji jej członków, przez co należy rozumieć działania mające na celu odbudowanie i podtrzymanie umiejętności uczestniczenia w życiu społeczności lokalnej i pełnienia ról społecznych w miejscu pracy, zamieszkania lub pobytu,
- zawodowej reintegracji jej członków, przez co należy rozumieć działania mające na celu odbudowanie i podtrzymanie zdolności do samodzielnego świadczenia pracy na rynku pracy.

Zatem cele stojące przed spółdzielnią socjalną są dużo szersze niż przed jakimkolwiek podmiotem ekonomicznym, dlatego też wymagają one wciąż wsparcia ze strony państwa i innych podmiotów. W/g danych z Krajowego Rejestru Sądowego oraz Ogólnopolskiego Związku Rewizyjnego Spółdzielni Socjalnych na dzień 12 lipca 2010 r. zarestrowanych było w Polsce 238 spółdzielni socjalnych. Zaobserwować można dużą dynamikę wzrostu aktywności grup inicjujących powstawanie nowych spółdzielni. To bardzo pozytywny trend rozwoju gospodarki społecznej. Niestety, na podstawie obserwacji niezbicie wynika, że tylko ok. 2/3 zarejestrowanych spółdzielni socjalnych jest aktywna gospodarczo, zaś pozostała część spółdzielni nie podjęła działalności gospodarczej lub ją zawiesiła. Wśród przyczyn tego zjawiska, oprócz aspektów związanych z ogólną sytuacją gospodarczą, prawną czy panujących w społeczeństwie stereotypom, zauważamy niedoskonałą profesjonalizację działalności gospodarczej spółdzielni socjalnych. Na otwartym rynku pracy, w warunkach ostrej konkurencji, spółdzielnie muszą dostosować się do panujących standardów rynkowych.

Projekt odpowiada potrzebom działających spółdzielni socjalnych, a wynika w szczególności ze słabości sektora spółdzielczości socjalnej w Polsce związanej m.in. z:
- nieznajomością przez spółdzielnie socjalne obowiązków wynikających z przepisów prawnych;
- brakiem przygotowania do właściwej realizacji zadań związanych z reintegracją społeczną członków spółdzielni;
- niskim poziomem profesjonalizmu spółdzielni socjalnych, w tym nieumiejętną promocją działań własnych;
- niską samoświadomością sektorową;
- brakiem wiedzy przedstawicieli spółdzielni socjalnych do sprostania obowiązkowi w zakresie poddania się lustracji ustawowej.